Η ικανότητα να μεγαλώνουν τα παιδιά ανεξάρτητα από τις μητέρες τους είναι επί του παρόντος θέμα επιστημονικής φαντασίας, αλλά στον ολοένα και πιο μετανθρωπιστικό κόσμο μας θα μπορούσε κάποια μέρα να είναι ένα τρομακτικό χαρακτηριστικό της πραγματικότητας μας.
Μια ταινία που πρόκειται να ξεκινήσει τα γυρίσματα τον Μάρτιο του επόμενου έτους θα περιλαμβάνει «τεχνητές μήτρες» ως κεντρικό σενάριο της πλοκής. Το «The Pod Generation», που περιγράφεται ως ρομαντική κωμωδία επιστημονικής φαντασίας, θα περιλαμβάνει την Εμιλία Κλαρκ, γνωστή από το Game of Thrones, και τον Τσιούετελ Έτζιοφορ, γνωστότερο για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στη ταινία 12 χρόνια σκλάβος, ως Ρέιτσελ και Άλβι, ένα ζευγάρι που ψάχνει να κάνει παιδί, αλλά όχι με τον «παραδοσιακό τρόπο».
Στο εγγύς μέλλον, το ζευγάρι θα μπορεί να «μοιράζεται» την εγκυμοσύνη και τις παρενέργειές της χάρη στις πρόσφατα αναπτυγμένες «αποσπώμενες μήτρες»...
Αν και το «The Pod Generation» είναι φαντασία, οι τεχνητές μήτρες είναι στην πραγματικότητα ένα καυτό θέμα στις σύγχρονες επιστημονικές ατζέντες. Αν και αυτό κάποτε θα έμοιαζε με το «όνειρο ενός τρελού επιστήμονα» που μπορεί να ήταν σε μια λίστα με άλλες τρελές εφευρέσεις που ονειρευόταν με μια απεριόριστη φαντασία, το να είναι trend στις μέρες μας φαίνεται, οφείλεται κυρίως στην προοδευτική εμμονή με τον μετανθρωπισμό και τη διαφυγή από τα όρια του «φύλου» ή της παραδοσιακής γονιμότητας.
Επιπλέον, σε έναν διαφορετικό κλάδο (από την ίδια ρίζα) φαίνεται να υπάρχει ένα υποσύνολο του προοδευτικού φιλελευθερισμού που έχει εμμονή με όλα «επιστημονικά» ζητήματα. Αυτήν χαρακτηρίζεται από την επίμονη προσπάθεια αθεϊστών φανατικών της «ποπ επιστήμης», που κραυγάζουν συναισθηματικά υπέρ της θεϊκής ιδιότητας «της επιστήμης», λόγω κάποιας λανθασμένης αντίληψης ότι υποστηρίζει τη δική τους αφυπνισμένη πολιτική.
Ακόμα χειρότεροι είναι οι φανατικοί της βιομηχανικής υγείας και της ασφάλειας. Αυτή η λατρεία πιστεύει φανατικά ότι υπάρχει μια μαγική τεχνολογική λύση, για κάθετι τρομακτικό που ακούγεται στα δελτία των ειδήσεων και φοβίζει τον κόσμο. Νομίζουν ότι υπάρχει ένα μαγικό χάπι για τα πάντα, από τον ρατσισμό μέχρι τη λύσσα και, ως αποτέλεσμα αυτού, έχουν υποστηρίξει τυφλά μερικές από τις πιο τρομερές βιομηχανικές φρικαλεότητες της κοινωνίας μας. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η ανάπτυξη ζωντανών μελών και οργάνων για μεταμοσχεύσεις, μέσω μιας ανθρώπινης «γεννήτριας», είναι μια καλή ιδέα.
Εξωγένεση είναι ο όρος για την ανάπτυξη ενός μωρού εκτός της μήτρας. Η μόνη μη τρομακτική πτυχή αυτής της έρευνας είναι η ανάπτυξη ενός πρωτοτύπου για την κύηση πρόωρων μωρών. Αλλά, δυστυχώς, σε όλες τις περιπτώσεις όπου η δυτική φιλελεύθερη επιστήμη αναφέρεται στην εξωγένεση για τα πρόωρα μωρά, θα βρείτε μια δακρύβρεχτη και υστερική συνέχεια: «και ίσως έτσι μπορέσουμε να καταργήσουμε εντελώς τις ανθρώπινες μήτρες».
Όλα αυτά τα σχέδια, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών του εργαστηρίου Φρανκενστάιν της βιομηχανίας τροφίμων για «καλλιέργεια κρέατος» – τείνουν να βλέπουν τη ζωή από έναν αναμφισβήτητα βιομηχανικό πρίσμα. Όλη η ζωή στη γη, όταν την βλέπει κάποιος με καθαρά υλιστικούς και μετρήσιμους όρους, έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζεται σαν γουρούνια ή κότες σε ένα εργοστάσιο. Ως ένα θέμα αριθμών, σε ένα σύστημα καθαρής πρακτικότητας. Οι παγκοσμιοποιημένοι διανομείς τροφίμων δεν θα ήθελαν τίποτα καλύτερο από το να καλλιεργούν ζωντανές, έτοιμες για φούρνο κοτομπουκιές σε ένα τεράστιο εργαστήριο. Ή μήπως το κάνουν ήδη ;
Φαίνεται ότι οι άνθρωποι δεν απέχουν πολύ από μια παρόμοια μεταχείριση. Από πολλές απόψεις, οι παγκόσμιες ελίτ πλησιάζουν καθημερινά στο να σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο απέναντι στους ανθρώπους για τους οποίους είναι υπεύθυνοι –γινόμαστε ολοένα και περισσότερο θέμα απλής διαχείρισης αριθμών σε ένα γράφημα. Πώς να κρατηθούμε «ασφαλείς» για «δικό τους όφελος». Όλες οι μη υλιστικές σκέψεις χάνονται σε αυτήν την ολοκληρωτική εκβιομηχάνιση: «την αποθήκευση οικόσιτων ανθρώπων». Δεν επιβάλλεται με αυταρχικό όπλο, αλλά με την χειραγώγηση των φόβων μας. Η ώθηση στο «εργοστάσιο-αγρόκτημα» προέρχεται από μια σκλαβική εμμονή με την ασφάλεια.
Μέχρι σήμερα, έχουν πραγματοποιηθεί πειράματα σε συνθετικές μήτρες σε ζώα, χρησιμοποιώντας σκληρές ακρυλικές δεξαμενές και πλαστικές σακούλες που περιέχουν τεχνητά συντηρημένους ιστούς της μήτρας - ουσιαστικά ένα είδος φρικτού πλαστικού αυγού. Ένα σωστό λειτουργικό «ωάριο κύησης» (τεχνητή μήτρα) απαιτεί τεχνολογία για τη δημιουργία ενός τεχνητού πλακούντα, και αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίζουν μέχρι τώρα. Στην τοξική και πλαστική κοινωνία μας, κάποιοι θα αναρωτιούνταν το τι εξέλιξη θα μπορούσαν να είχαν κυοφορούμενοι άνθρωποι μέσα σε μια πλαστική σακούλα. Μια τεχνητή αντικατάσταση του αμνιακού υγρού χρειάζεται επίσης μια εφεύρεση που θα οριστικοποιήσει το τεχνο-όνειρο της συνθετικής μήτρας.
Αν και το «The Pod Generation» είναι φαντασία, οι τεχνητές μήτρες είναι στην πραγματικότητα ένα καυτό θέμα στις σύγχρονες επιστημονικές ατζέντες. Αν και αυτό κάποτε θα έμοιαζε με το «όνειρο ενός τρελού επιστήμονα» που μπορεί να ήταν σε μια λίστα με άλλες τρελές εφευρέσεις που ονειρευόταν με μια απεριόριστη φαντασία, το να είναι trend στις μέρες μας φαίνεται, οφείλεται κυρίως στην προοδευτική εμμονή με τον μετανθρωπισμό και τη διαφυγή από τα όρια του «φύλου» ή της παραδοσιακής γονιμότητας.
Επιπλέον, σε έναν διαφορετικό κλάδο (από την ίδια ρίζα) φαίνεται να υπάρχει ένα υποσύνολο του προοδευτικού φιλελευθερισμού που έχει εμμονή με όλα «επιστημονικά» ζητήματα. Αυτήν χαρακτηρίζεται από την επίμονη προσπάθεια αθεϊστών φανατικών της «ποπ επιστήμης», που κραυγάζουν συναισθηματικά υπέρ της θεϊκής ιδιότητας «της επιστήμης», λόγω κάποιας λανθασμένης αντίληψης ότι υποστηρίζει τη δική τους αφυπνισμένη πολιτική.
Ακόμα χειρότεροι είναι οι φανατικοί της βιομηχανικής υγείας και της ασφάλειας. Αυτή η λατρεία πιστεύει φανατικά ότι υπάρχει μια μαγική τεχνολογική λύση, για κάθετι τρομακτικό που ακούγεται στα δελτία των ειδήσεων και φοβίζει τον κόσμο. Νομίζουν ότι υπάρχει ένα μαγικό χάπι για τα πάντα, από τον ρατσισμό μέχρι τη λύσσα και, ως αποτέλεσμα αυτού, έχουν υποστηρίξει τυφλά μερικές από τις πιο τρομερές βιομηχανικές φρικαλεότητες της κοινωνίας μας. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η ανάπτυξη ζωντανών μελών και οργάνων για μεταμοσχεύσεις, μέσω μιας ανθρώπινης «γεννήτριας», είναι μια καλή ιδέα.
Εξωγένεση είναι ο όρος για την ανάπτυξη ενός μωρού εκτός της μήτρας. Η μόνη μη τρομακτική πτυχή αυτής της έρευνας είναι η ανάπτυξη ενός πρωτοτύπου για την κύηση πρόωρων μωρών. Αλλά, δυστυχώς, σε όλες τις περιπτώσεις όπου η δυτική φιλελεύθερη επιστήμη αναφέρεται στην εξωγένεση για τα πρόωρα μωρά, θα βρείτε μια δακρύβρεχτη και υστερική συνέχεια: «και ίσως έτσι μπορέσουμε να καταργήσουμε εντελώς τις ανθρώπινες μήτρες».
Όλα αυτά τα σχέδια, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών του εργαστηρίου Φρανκενστάιν της βιομηχανίας τροφίμων για «καλλιέργεια κρέατος» – τείνουν να βλέπουν τη ζωή από έναν αναμφισβήτητα βιομηχανικό πρίσμα. Όλη η ζωή στη γη, όταν την βλέπει κάποιος με καθαρά υλιστικούς και μετρήσιμους όρους, έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζεται σαν γουρούνια ή κότες σε ένα εργοστάσιο. Ως ένα θέμα αριθμών, σε ένα σύστημα καθαρής πρακτικότητας. Οι παγκοσμιοποιημένοι διανομείς τροφίμων δεν θα ήθελαν τίποτα καλύτερο από το να καλλιεργούν ζωντανές, έτοιμες για φούρνο κοτομπουκιές σε ένα τεράστιο εργαστήριο. Ή μήπως το κάνουν ήδη ;
Φαίνεται ότι οι άνθρωποι δεν απέχουν πολύ από μια παρόμοια μεταχείριση. Από πολλές απόψεις, οι παγκόσμιες ελίτ πλησιάζουν καθημερινά στο να σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο απέναντι στους ανθρώπους για τους οποίους είναι υπεύθυνοι –γινόμαστε ολοένα και περισσότερο θέμα απλής διαχείρισης αριθμών σε ένα γράφημα. Πώς να κρατηθούμε «ασφαλείς» για «δικό τους όφελος». Όλες οι μη υλιστικές σκέψεις χάνονται σε αυτήν την ολοκληρωτική εκβιομηχάνιση: «την αποθήκευση οικόσιτων ανθρώπων». Δεν επιβάλλεται με αυταρχικό όπλο, αλλά με την χειραγώγηση των φόβων μας. Η ώθηση στο «εργοστάσιο-αγρόκτημα» προέρχεται από μια σκλαβική εμμονή με την ασφάλεια.
Μέχρι σήμερα, έχουν πραγματοποιηθεί πειράματα σε συνθετικές μήτρες σε ζώα, χρησιμοποιώντας σκληρές ακρυλικές δεξαμενές και πλαστικές σακούλες που περιέχουν τεχνητά συντηρημένους ιστούς της μήτρας - ουσιαστικά ένα είδος φρικτού πλαστικού αυγού. Ένα σωστό λειτουργικό «ωάριο κύησης» (τεχνητή μήτρα) απαιτεί τεχνολογία για τη δημιουργία ενός τεχνητού πλακούντα, και αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίζουν μέχρι τώρα. Στην τοξική και πλαστική κοινωνία μας, κάποιοι θα αναρωτιούνταν το τι εξέλιξη θα μπορούσαν να είχαν κυοφορούμενοι άνθρωποι μέσα σε μια πλαστική σακούλα. Μια τεχνητή αντικατάσταση του αμνιακού υγρού χρειάζεται επίσης μια εφεύρεση που θα οριστικοποιήσει το τεχνο-όνειρο της συνθετικής μήτρας.
Αν και υπάρχουν ομολογουμένως πλεονεκτήματα σε σχέση με τις παραδοσιακές εγκυμοσύνες, όπως σκέψεις για τεχνικές εξωσωματικής γονιμοποίησης, η γλώσσα που περιβάλλει αυτήν την τεχνολογία οδηγεί πάντα στα προοδευτικά τσιτάτα που προκαλούν σε πολλούς από εμάς μεγάλη ανησυχία. Γλώσσα όπως η «ισότητα στην αναπαραγωγή», για παράδειγμα. Με αυτό εννοούν ότι τα γκέι ζευγάρια μπορούν να «δημιουργούν» παιδιά χωρίς να χρησιμοποιούν παρένθετο, ή οι τρανσέξουαλ να εκπληρώνουν τις φαντασιώσεις τους «δημιουργώντας» παιδιά από την τεχνητή τους μήτρα.
Παρά το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του σύγχρονου κόσμου μας είναι το πολιτικό παιχνίδι υπέρ του φεμινισμού, η τεχνητή μήτρα χαιρετίζεται ως ένας τρόπος για την επίτευξη εγκυμοσύνης «χωρίς γυναίκες». Ένα παιδί πραγματικά χωρίς μητέρα, ένα παιδί που γονιός του είναι η ίδια η τεχνολογία.
Το πόσο μακριά η επιστήμη στη Δύση είναι διατεθειμένη να φτάσει σήμερα για να διευκολύνει τις ιδιοτροπίες των θιασών της θεωρίας του φύλου φαίνεται επί του παρόντος απεριόριστο. Εάν μπορέσουν να ορίσουν το επιχείρημά τους ως ένα τέλος σε κάποια μορφή «καταπίεσης», τότε θα δαπανηθούν δισεκατομμύρια επενδύοντας σε αυτήν.
Ήδη είναι πρόθυμοι να «αλλάξουν το φύλο» των πολύ μικρών παιδιών για να καταλάβουν τι σημαίνει αυτό, οπότε αν νομίζετε ότι θα δείξουν τον παραμικρό δισταγμό «για χάρη των παιδιών», κάνετε λάθος. Τίποτα δεν θα σταθεί εμπόδιο στην εξερευνητική επιστήμη, προκειμένου να δώσουμε στις κακομαθημένες γενιές μας μετά το gen-x κάτι που η φύση τους έχει αρνηθεί.
Εάν το βιομηχανικό σύστημα είναι ένα είδος οντότητας που αυτοπροστατεύεται, τότε όλοι οι ψευδείς λόγοι που πλασάρονται στον απλό κόσμο (επιστήμη, ασφάλεια, ισότητα) είναι κατασκευάσματα ενός μηχανοποιημένου κύκλου που είναι φρικτά εκτός ελέγχου μας. Εάν ο κύκλος κατανομής των αναγκών αναλυθεί στα θεμελιώδη βασικά του στοιχεία, τότε οι άνθρωποι μπορεί πράγματι να θεωρηθούν τελικά ως ένα είδος όρνιθας με μπαταρίες. Ως πειραματικές μονάδες κρέατος, που καλλιεργούνται σε πλαστικά αυγά και διατηρούνται ζωντανά σε θαλάμους αποθήκης, υποταγμένα από απατηλές απολαύσεις, έτσι ώστε το σύστημα να μπορεί να συνεχίσει να κινείται αυτόνομα γύρω τους. Και φυσικά δεν θα υπάρχει διαφυγή τύπου μπλε χαπιού/κόκκινου χαπιού αλά Matrix από ένα τέτοιο σύστημα.
Εάν το βιομηχανικό σύστημα είναι ένα είδος οντότητας που αυτοπροστατεύεται, τότε όλοι οι ψευδείς λόγοι που πλασάρονται στον απλό κόσμο (επιστήμη, ασφάλεια, ισότητα) είναι κατασκευάσματα ενός μηχανοποιημένου κύκλου που είναι φρικτά εκτός ελέγχου μας. Εάν ο κύκλος κατανομής των αναγκών αναλυθεί στα θεμελιώδη βασικά του στοιχεία, τότε οι άνθρωποι μπορεί πράγματι να θεωρηθούν τελικά ως ένα είδος όρνιθας με μπαταρίες. Ως πειραματικές μονάδες κρέατος, που καλλιεργούνται σε πλαστικά αυγά και διατηρούνται ζωντανά σε θαλάμους αποθήκης, υποταγμένα από απατηλές απολαύσεις, έτσι ώστε το σύστημα να μπορεί να συνεχίσει να κινείται αυτόνομα γύρω τους. Και φυσικά δεν θα υπάρχει διαφυγή τύπου μπλε χαπιού/κόκκινου χαπιού αλά Matrix από ένα τέτοιο σύστημα.
Αλλά τουλάχιστον θα είμαστε «ασφαλείς».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου